Ανασκοπηση, ευχη, γιορτη

ξανθια (καμμια σχεση αλλα ειναι φετιχ) αιθερια υπαρξη (οπως ακριβως το λεω) διασχιζει το διαδρομο με κατευθυνση προς το βημα.

ο ηχος των ψηλοτακουνων παπουτσιων της ηχει σαν παλιο ρολοι τοιχου, τικ τακ, τικ, τακ, και κανει το χρονο να κυλαει νωχελικα βαδιζοντας προς μια γλυκια προσμονη.

οι παρευρισκομενοι, μελη του τοπικου συλλογου γλυπτικης, ειναι ενα κοινο ανομοιογενες και γι'αυτο ακρως ενδιαφερον.

οικογενειαρχες, δημοσιοι υπαλληλοι και επιχειρηματιες, ανθρωποι που ασχολουνται με τη γη και τις τεχνες, εργενιδες εκτελεστες (πιο γνωστοι ως executives), θυματα της μοδας (fashion victims αν θελετε, ακουγεται πιο sic)

θα μιλησει για την μεχρι τωρα εμπειρια της ως μελος της ομαδας. θα πει οτι εχει μαθει πολλα απο αυτο το ατελειωτο παρτυ. οτι την εξιταρει η ζωη που υπαρχει εκει εξω και ζουζουνιζει σαν τις μελισσες στο μελισσι.

και πως τωρα πια οταν στριμωχνεται μαζι με αλλους συνταξιδιωτες σε ενα βαγονι τρενου δεν θα δυσανασχετει παρα μονο θα σκεφτεται πως ισως με καποιον απ΄αυτους που βρισκονται εκει διπλα της εχει βιωσει στιγμες ανεμελιας, εχει θαυμασει τα κειμενα τους, εχει σχεδον ακουσει τον γαργαρο τονο της φωνης τους οταν βλεπει να εχουν γραψει στην οθονη καλημερα.

η αφορμη για τις σκεψεις αυτες βρισκεται εδω, στη μεση της καλοκαιρινης διακοπης και τις ευχες για μια ευτυχισμενη υπολοιπη ζωη παρεα μαζι του, την ευχη για χρονια πολλα τον δεκαπενταυγουστο, τις δυο φωνουλες που ψαχνανε σημαδι ζωης, την αλλη φωνουλα που ηρθε απο αλλου.

ξεροκαταπιε, ηπιε μια γουλια νερο, χαμογελασε και κατεβηκε απο το βημα, τικ, τακ, τικ, τακ...