Παρασκευή 4 Μαΐου 2007

Εμενα οι φιλοι μου ειναι...

Ενα αυγουστιατικο απογευμα στο ανοιχτο παραθυρο της κουζινας με το βροχερο Παρισι να στελνει τις μυρωδιες του απο χωμα νωπο. υγρασια και ζεστη, τροπικη αισθηση. και οι στιγμες να τρεμουν κατω απο τη σημασια τους. οτι και να γινει. οτι και να φερει το μελλον. οσο και να αξιζαν τον κοπο οι αγωνιες, μενει η στιγμη ποτισμενη...

(2ο μερος)
(οι συνεχειες ειναι αυτοτελεις)

7 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να δεις που τον άξιζαν τον κόπο εκείνες οι αγωνίες, γιατί είναι κομμάτι από τη ζωή σου.
Τις θέλησες, τις απήλαυσες, είναι δικές σου για πάντα.
Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Ωραία στιγμή ...να την κρατάς στην ψυχή και στο μυαλό σου...τα υπόλοιπα στο μαιλ.
Check mail inbox...

maria λεμονατη! είπε...

ναι, ειναι κομματια που συνθετουν το παζλ της ζωης οι στιγμες. και λιγο πριν το τελος θα περασει ολη η ζωη μπροστα απο τα ματια μου...μπρρρ, σκιαχτηκα.
γλαρενια και τρελοφ. σας φιλω.

Ανώνυμος είπε...

...μένει η στιγμή ποτισμένη...
μόνο γι' αυτή την στιγμούλα και τι δεν θα έδεινα λεμονάτη μου.
Νάσαι καλά.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Λεμονομαρία, νά μαι κι εγώ εδώ!
Σου εύχομαι καλό Σ/Κ!
Αν είσαι περιποιητική μαζί μου θα έρχομαι συχνά!
Κερνάς καφεδάκι με κρουασανάκι;
(κι εγώ θα σου ξεβουλώσω το νηπτίρα!)

maria λεμονατη! είπε...

αμα φερνεις και την τιγρη σου μαζι θα το λατρεψω! και οσο για κρουασανακι, στην πατριδα του κρουασαν ηρθες (εχουμε και pain au chocolat).

Unknown είπε...

Εμενα οι φίλοι μου είναι...

εκεινοί, των οποίων την ευτυχία καρτερώ σαν να ήταν η δική μου.

Λεμονάτη, ας είναι όλες σου οι στιγμές μοναδικά ποτισμένα ευτυχο-δευτερόλεπτα...

P2